Yine Yazdım

Çok zaman sonra kalemi elime alıp masanın başına oturdum. Kalem de şaşkındı. "Ne o? Telefonun şarjı mı bitti yoksa?" der gibiydi parmaklarımın arasında. Tam o anda kıskanırcasına çaldı telefon... Sınıfın köşesine gidip de çöp kovasının dibinde kalemlerini açan çocuk kalmamıştı. Sıfır beş uç arayan da yoktu ortalıkta. Elindeki tükenmez kalemi kısa mesafede havaya fırlatarak takla attıranı arıyordu gözler. İki elin arasında tutulan bir ekrana, yine o iki elin baş parmaklarıyla basıla basıla ezilmişlerdi. Beğenenler de vardı üstelik...