Yaz Gelir Yazasım Gider

Yaz gelir ve yazasım gider, bu hep böyle olmuştur. Herkes için mi geçerlidir bu yoksa bana has bir hissiyat mıdır bilemedim. Gerçi tatil kavramı hep 'yaz'ı aklına getirir insanın ve mevsim olan 'yaz', eşseslisi, emir kipi 'yaz'ın isme dönüşmüş hali 'yazı'yı da alır götürür tatile. Kelimeler böyle minibüste ayakta giden yolcular misali içiçe girerken benim kalemim de sıcakla beraber erimeye, anlamlı cümleler yazamamaya başlıyor işte...

Mahcubiyet

Ellerin kadardım ellerinin arasındayken, sonra büyüyüp kayıp gittim o ellerin arasından... Tuttuğum ellerin ve sözlerinle kaybolmadan buldum hep yolumu. Yerinde durmayan gözlerine sabitleyemediğim gibi gözlerimi, kendim de duramadım yerimde. Seçemediğim yolların nereye gittiğini bilemeden yürüyorum hayatta. Sen bana baktığında ne görüyorsun onu da bilemiyorum ama ben sana her baktığımda mahcubiyet yaşıyorum. Yarım kalan sayfaların uçları gibi bükük boynum. Yere değen bir pantolon paçası gibi ölçüsüz, bardağın dibinde kalmış çay gibi kurumuş hayallerimi yaşatamadığım için...